-
1 κροτεω
1) с грохотом мчать(κείν΄ ὄχεα Hom., HH.)
2) бить, ударять(γῆν θύρσῳ Eur.)
κ. τινα Plut. — бить кого-л. (ср. 3)3) (тж. κ. τὼ χεῖρε Xen. и κ. τὰς χεῖρας Her.) рукоплескать Xen., Plat. etc.κ. τινα Diog.L. — рукоплескать кому-л. (ср. 2);
4) стучать, трещать(ὀστράκοις καὴ ψήφοις Arst.)
5) ковать, выковыватьκεκρότηται χρυσέα κρηπίς Pind. ap. Plut. — основа (поэзии) выкована из золота
6) перен. выковывать, делатьἐξ ἀπάτας κεκροταμένοι ἄνδρες Theocr. — люди, выкованные из лжи, т.е. отъявленные лжецы;
κ. λόγους Plat. — сочинять речи;εὐθὺς τὸ πρῆγμα κροτείσθω Anth. — чтобы дело было быстро сделано -
2 θυρσος
ὅ (в Anth. pl. тж. τὰ θύρσα) тирс (вакхический жезл, увитый плющем и виноградом и увенчанный сосновой шишкой)(θ. κωνοφόρος Anth.; θύρσῳ κροτεῖν γῆν Eur.; ὄφεις περιελιττόμενοι τοῖς θύρσοις Plut.)
См. также в других словарях:
κροτώ — (AM κροτῶ, έω, Α και κορτώ) 1. κάνω κρότο, παράγω ήχο («ὑπερώησαν δέ οἱ ίπποι κείν ὄχεα κροτέοντες», Ομ. Ιλ.) 2. κάνω κάτι ή χτυπώ κάτι με αποτέλεσμα την παραγωγή κρότου («θύρσω κροτῶν γῆν», Ευρ.) νεοελλ. 1. εκπυρσοκροτώ 2. (το αρσ. μτχ. ενεστ.… … Dictionary of Greek